bilmeli
Bu nedir? Doom Eternal’ın ana seviye DLC kampanyasının ilk yarısı.
ödemeyi bekle 20 $ / 16 £
geliştirici tanımlama yazılımı
Editör Bethesda
tarihinde revize edildi Windows 10, Intel Core i5-6500, 8 GB RAM, Nvidia GTX 1060
Çok oyunculu mu? Numara
Bağlamak Resmi site
Doom Slayer, id Software’in tanımladığı gibi bir yarış arabasıysa, The Ancient Gods – Part One, üç yeni parkur etrafında bir dizi zafer turudur. Doom Eternal’ın bitiş çizgisinde başlıyor ve deneyim, pistte 200 mil hızla çığlık atan bir Ferrari’nin direksiyonunun arkasında uyanmaya benziyor. Kulağa geldiği kadar endişe verici ve canlandırıcı.
Eternal’ın orijinal kampanyasından toplanan silah modları ve yetenek rünleri ile desteklenen tüm ekstralarla birlikte Slayer’ı devralırsınız. Ve bitirmiş olmama rağmen, ilk 20 dakikayı kendimi tamamen utandırarak, var olmayan ve asla var olmayan bir yeniden yükleme tuşuna dokunarak geçirdim. Bu, spor modunda çekmenin ve bunun yerine silecekleri açtığınızı fark etmenin eşdeğeridir.
id Software, Slayer gibi, güçlerinin hakkını veriyor. Doom of 2016, oyunu sizi sürekli harekete geçiren dönen arenalar etrafında inşa ederek stüdyonun tekerleği kelimenin tam anlamıyla yeniden icat ettiğini gördü. O zamandan beri, konuşmacılara bir sopa sokmanın, oyuncuları çelme takmanın ve formülü bozmanın yaratıcı yollarını buldu.
Doom Eternal’ın en kötü şöhretli örneği, gölgenizin bir baltası ve parlak turuncu bir saldırı köpeği varsa, Slayer’ı bir gölge gibi takip eden amansız bir koşucu olan Marauder’dı. The Ancient Gods’ta geri döner ve id’nin yalnızca çok özel yollarla yenilebilecek düşmanlara yönelik eğilimini gösterir. Minyatür Sauron gözlerine benzeyen yeni sabit konumlu atıcılar olan Turrets’i ele alalım. Saldırı tüfeğinizin dürbünüyle yapacağınız birkaç atış, kürenin patlamasına neden olur, ancak nişan alırken çok uzun sürer ve mermi direğinin içine geri çekilir ve siz başka bir deneme için bir döngü yapana kadar hayatta kalır.
Sonra Slayer’ı hayalet avcısı yapan Ruh var. Çoğu zaman görünmezdir, onu ev sahibini çevreleyen mavi auradan ve ayrıca size yapılan aşırı agresif ve ultra hızlı saldırılardan tanırsınız. Ev sahibi öldürüldüğünde, sahip olan ruh patlar ve plazma tüfeğinden gelen mikrodalga ışınıyla onu zaplamak için birkaç saniyeniz vardır. İkiniz sadece ikiniz olsaydınız bu oldukça kolay bir iş olurdu, ancak Doom’da her zaman kuşatılırsınız. Işınla geç kalırsanız veya dikkatiniz dağılırsa, Ruh başka bir sunucuya atlar ve baştan başlamanız gerekir.
Bu tür adım adım düşman ortadan kaldırmanın, bir kullanım kılavuzu kullanarak ateş etmek gibi bir süreçte sizi tuzağa düşüreceğini düşünürdünüz. Ancak Ruh, daha az değil, daha taktik bir seçim sunar: ateş gücünüzü ev sahibine odaklar ve plazma ile devam edebileceğinizi umuyor musunuz? Veya önce varoşlardaki en güçlü iblisleri yıkmak, hayaletin musallat olacağı daha büyük evlerin kalmamasını sağlamak mı?
Taret, Doom’un savaş ve keşif aşamaları arasındaki zarın zayıfladığının bir işaretidir. Büyük arena savaşları her seviye için noktalama işaretleri sağlamaya devam ederken, yeni tehditler sizi orta koridorlara itmek için komplo kuruyor. Asit yağmurunun hırpaladığı cerahatli kanlı bataklıklarda, ıslak topraktan püstüller yükselir. Geçtiğinizde şişerler ve sürüklerseniz bir kükreme ile şişerek hasara neden olurlar. Yükselen sis de acıtıyor ve Prince of Persia tarzı bir platform bulmacasına ayak uydurmanıza neden oluyor. Doom Eternal’daki sinir bozucu dokunaçları hatırlıyor musunuz? Büyük kız kardeşleri burada yaşıyor ve ne dediğini duydu.
Doom’un savaş ve keşif aşamaları arasındaki zar zayıflıyor.
Sonuç olarak, The Ancient Gods en baskıcı ve korkutucu haliyle Doom’dur. Dövüş dışında çok az bir mola varsa, onu kesinlikle id’nin pantolonunuz yanmaya başlayana kadar kıçınızda gizli bir mum tuttuğu Centerpiece Battles’da bulamazsınız.
Mosh çukurunda birkaç dakika geçirdikten sonra, elektrikli testereli bir Doom Slayer’ın ya da iki yüksek tiran ya da üç cehennem baronunun ortaya çıkması beni duygusal olarak üzdüğü zaman, eskisi gibi davranmaya nasıl devam edeceğimi bilmediğim zamanlar oldu. Katil, iblislerin korktuğu tek şey. Gerçek şu ki, Kadim Tanrılar yoğunluğuyla beni düzenli olarak korkuttu.
İronik olarak, yalnızca Çapulcu, ilk görünümünde istemsiz bir “oh hayır” yüksek sesle tetiklemesine rağmen, bir molaya en yakın şeyi sunar. Şimdi en güçlü kas hafızasını tetikliyor ve kalıpları o kadar tahmin edilebilir ki, neredeyse bir fırtınada iç ısıtıyor.
İmpler ve Slayer titriyorsa, amaçlanan şekilde, Antik Tanrılar’da yer alan tek gerçek korkusuz kısım id Yazılımıdır. Sıçrama serilerine ve irfanına karşı çıkan rakipleri tarafından çileden çıkarak, her ikisiyle de ileri itildi. Bu, Doom’un son yarım yılının ana karakterlerine kritik vuruşlar yapan ve işleri basitleştirmek için yeni eklemeleri ustaca bir araya getiren bir yan hikaye değil. HUD’niz ve onun ifşaatları hakkında ilk elden bir görüş alan bir UAC stajyerinin izniyle bir metakomedi bile var.
Kanlı bir ormanın fonunda dijital bitki yaşamının geliştiği The Holt gibi ortamlarda ortaya çıktığında Doom’un bir konusu olduğundan şikayet etmek zor; burada ağaçların kabuğunu soyarsanız, altındaki altın ortaya çıkar. Heaven, kimliğin sanat departmanı için iyi iş çıkardı.
The Ancient Gods’taki en büyük endişe, Doom’un ivmesinin, 2016’dan beri şarkı yazarı olan ve cehennemi geri vokalleri ve endüstriyel krizi Super Shotgun kadar serinin merkezinde yer alan Mick Gordon’un yokluğuyla engellenebilmesiydi. Gordon’un yerine bir değil, iki kişinin geçmesi, işine uygun bir iltifat – ve BFG Division the Ancient Gods film müziğinden daha çarpıcı bir şey olmasa da, Andrew Hulshult ve David Levy, Gordon’un heyecan verici ve azaltılmış emsal.
Yani The Ancient Gods – Part One, id Software’den bir virtüöz ekran ve sizden de aynısını istiyor. Tek soru, sıcaklığı arttırmanın ne kadar mantıklı olduğu. Ultra Violence zorluğundaki bu üç kampanya görevini tamamladıktan sonra, o kadar bitkindim ki gerçekten eğlenip eğlenmediğimi anlayamadım – zihinsel ve fiziksel zorluklarla kızarmış sinapslar.
